Fizjologia erekcji – poznaj podstawowe fakty

• Mechanizm erekcji
• Fazy erekcji
• Rodzaje erekcji
• Patofizjologia erekcji

Mechanizm erekcji

Wzwód to inaczej stan powiększenia i usztywnienia prącia, który umożliwia spółkowanie[1]. Prącie tworzą ciała jamiste i cało gąbczaste. Te pierwsze tworzą trzon penisa.

To, jak bardzo usztywniony jest w danym momencie członek, zależy od wypełnienia krwią zatok ciał jamistych. Tworzące je mięśnie gładkie odbierają sygnał z mózgu, gdzie znajduje się ośrodek erekcji. Receptory zatok, w zależności od rodzaju, powodują skurcz lub rozkurcz mięśni gładkich.

Indukowanie wzwodu prącia odbywa się przy pomocy mediatorów. Najważniejszym jest tlenek azotu. Istotna jest również acetylocholina, mająca wpływ na rozkurcz tętniczek zatok ciał jamistych. Na poziomie mózgowym ważną rolę odgrywają również:

• noradrenalina;
• dopamina;
• serotonina

Fazy erekcji

Proces powstania wzwodu składa się z kilku etapów[1]. Są to kolejno:

• faza spoczynku: przypływ krwi do ciał jamistych prącia jest taki sam jak odpływ. Ilość krwi wewnątrz zatok wynosi około ośmiu mililitrów.
• faza obrzmienia: tętniczki ciał jamistych rozkurczają się, a przypływ krwi jest większy niż odpływ. Ścianki naczyń żylnych zamykają się, przez co krew zostaje wewnątrz prącia.
• faza usztywnienia: ilość krwi w zatokach jamistych penisa jest stała – około dwadzieścia, a nawet trzydzieści razy większa niż zwyczajowe osiem mililitrów w spoczynku.
• faza wiotczenia: odpływ krwi zaczyna przeważać nad jej napływem do zatok ciał jamistych prącia. W efekcie penis zaczyna opadać i powraca do fazy spoczynkowej.

Rodzaje erekcji

Ośrodek erekcji znajduje się w podwzgórzu i okolicy przywzrokowej. To  tam przekazywane są bodźce czuciowe z okolic erogennych[2]. Działają tu także męskie hormony płciowe. Następnie sygnał wędruje do ośrodka erekcji w rdzeniu kręgowym, a później, poprzez nerwy miedniczne, do zatok ciał jamistych i ciała gąbczastego prącia.

Jednak nie jest to jedyny rodzaj erekcji. Wzwód może być indukowany także na podstawie wyobrażeń – odtwórczych lub wytwórczych[2]. Wówczas nie dochodzi do udziału receptorów zmysłowych w procesie erekcji. To kora mózgu zajmuje się wtedy wytwarzaniem odpowiednich bodźców na podstawie danych zawartych w wyobrażeniach.

Informacja o pobudzeniu niekoniecznie przechodzi też przez ośrodek erekcji w rdzeniu kręgowym. Niekiedy z rdzenia przedłużonego, udaje się przez splot podbrzuszny dolny, wprost do ciał jamistych penisa oraz ciała gąbczastego. Fizjologiczny mechanizm erekcji nie jest więc jednorodny, a czynniki ją wywołujące, mogą mieć różny charakter.

Patofizjologia erekcji

Niekiedy dochodzi do zaburzeń w procesie fizjologicznym erekcji. Doprowadza to do utrudnień w sferze życia seksualnego. Do możliwych czynników zaburzających wzwód, należą[1]:

• wady wrodzone;
• choroby układu naczyniowego;
• choroby układu neurologicznego;
• zażywanie leków przeciwdepresyjnych i przeciwpsychotycznych;
• cukrzyca.

Problemy z erekcją polegają najczęściej na braku możliwości wystąpienia erekcji, uszkodzeniu mechanizmów, które są odpowiedzialne za wypełnianie krwią zatok ciał jamistych oraz niemożność utrzymania uzyskanego już wzwodu do momentu wytrysku. W leczeniu zaburzeń erekcji stosuje się farmakoterapię i psychoterapię, a najczęściej łączy się obydwie te metody w celu uzyskania lepszego efektu leczenia.

W przypadku wad wrodzonych prącia niekiedy istnieje konieczność zabiegu chirurgicznego. Innowacyjną formą leczenia chirurgicznego jest wstawianie protez hydraulicznych, odpowiadających za prawidłowe usztywnienie ciał jamistych członka.