Choroby wpływające na zaburzenia erekcji

Zaburzenia wzwodu to dla zdecydowanej większości mężczyzn temat trudny i krępujący. Wielu z nich uważa bowiem – całkiem zresztą niesłusznie – że problemy z erekcją pozbawiają ich męskości i czynią gorszymi.

Jasno należy jednak powiedzieć, że brak wzwodu u mężczyzn lub też niemożność utrzymania go przez pożądany czas nie bierze się znikąd. Najczęstszą przyczyną zaburzeń erekcji są rozmaite choroby, które na szczęście można z powodzeniem leczyć. Jakie to schorzenia?

• Zaburzenia erekcji nie są chorobą, ale objawem!
• Choroby wpływające na zaburzenia wzwodu u mężczyzn

Zaburzenia erekcji nie są chorobą, ale objawem!

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić tę kwestię i ustalić, kiedy w ogóle możemy mówić o zaburzeniach erekcji. Zanik erekcji lub też brak możliwości utrzymania jej przez określony czas, potrzebny do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego, sam w sobie nie jest chorobą, ale objawem innych schorzeń, problemów zdrowotnych, jak również niewłaściwego stylu życia (braku aktywności i wynikającej z niego otyłości, palenia papierosów, picia alkoholu, itp.)[1].

Kiedy zaburzenia erekcji u mężczyzn powinny zacząć wzbudzać niepokój? Wtedy, gdy powtarzają się często, bez wyraźnej przyczyny, z którą można by je powiązać (jak np. silny stres czy spożycie alkoholu) lub nie ustępują nawet po jej wyeliminowaniu i trwają od dłuższego czasu, czyli co najmniej od kilku miesięcy[1].

Jeśli taka sytuacja ma miejsce, należy przełamać skrępowanie i udać się na konsultację medyczną, ponieważ zanik bądź osłabienie potencji może zwiastować rychłe problemy ze zdrowiem, w tym takie, które w realny sposób zagrażają życiu.

Choroby wpływające na zaburzenia wzwodu u mężczyzn

Jest ich bardzo wiele, dlatego warto je pogrupować. Po pierwsze zaburzenia potencji u mężczyzn mogą być związane z chorobami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak nadciśnienie i miażdżyca, a także z chorobami endokrynologicznymi i metabolicznymi, jak cukrzyca, zespół metaboliczny, choroby tarczycy czy zbyt wysoki cholesterol[1].

Wszystkie one, zanim zaczną dawać symptomy niebudzące wątpliwości co do rodzaju schorzenia, mogą w pierwszej kolejności występować właśnie pod postacią problemów z erekcją.

Na zanik potencji u mężczyzn mają dodatkowo wpływ: choroby neurologiczne, zaburzenia psychiczne i seksualne, a ponadto rozmaite urazy, zabiegi chirurgiczne i przyjmowanie określonych grup leków (np. psychotropowych). Nie możemy zapominać o tym, że ważną grupą czynników odgrywających ogromną rolę w omawianym problemie są czynniki psychogenne.

Chroniczny stres, ciągłe przemęczenie, kłopoty w związku, niepowodzenia i złe doświadczenia seksualne bądź brak doświadczenia, nie zawsze uświadomione wrogie nastawienie do seksu (wynikające np. z przekonań religijnych), kompleksy i brak dowartościowania – wszystko to może przyczyniać się do zaburzeń erekcji.

Leczenie braku erekcji powinno rozpocząć się przede wszystkim od postawienia prawidłowej diagnozy – popartej szczegółowym wywiadem oraz stosownymi badaniami – bo tylko wtedy lekarz może wybrać właściwą i tym samym skuteczną metodę terapii. Znaczna część schorzeń, zarówno o podłożu psychogennym, kardiologicznym, neurologicznym i wielu innych, jest w dużej uleczalna, dlatego dobrze dobrana metoda leczenia może przynieść satysfakcjonujące efekty[2].

Zaburzenia erekcji w żadnym wypadku nie są powodem do wstydu i skrępowania. Podjęcie dojrzałej decyzji o konsultacji lekarskiej w przypadku ich wystąpienia może zaoszczędzić bardzo wielu kłopotów i szybko przywrócić sprawność seksualną oraz radość życia.