Funkcja porannej erekcji u mężczyzny

Każdemu zdrowemu mężczyźnie nieobcy jest temat porannego wzwodu. wiemy, że jest to naturalne – kiedy zanika, zaczynamy się niepokoić. dlaczego jednak automatyczna erekcja pojawia się właśnie nad ranem? czemu służą poranne wzwody?

Aktywność organizmu podczas snu

Choć sen uważany jest za stan pasywny, wiele badań zwraca uwagę na fakt, że w czasie jego
trwania w organizmie zachodzi wiele istotnych procesów fizjologicznych[1]. Sen moduluje
działanie układu endokrynologicznego, nerwowego, metabolicznego, krążenia, a także rozrodczego.
Najnowsze eksperymenty naukowców wykazują, że między poszczególnymi fazami snu a
reakcjami seksualnymi organizmu zachodzą istotne związki. Podczas fazy snu REM czynność
bioelektryczna mózgu nie ma już charakteru wolnofalowego: przypomina raczej stan czuwania.
Można wtedy zaobserwować zarówno przyspieszenie, jak i nieregularność oddechu, przyspieszenie
akcji serca oraz szybkie ruchy gałek ocznych, mimo zamkniętych powiek. W tej fazie obserwuje się
również wzrost pobudzenia seksualnego, u mężczyzn objawiającego się erekcją.
Nie ma przy tym znaczenia to, czy treść marzeń sennych dotyczy sfery seksualnej. Nasilenie oraz
częstość erekcji nie zależy w żaden sposób od częstości uprzednich stosunków seksualnych ani od
okresu abstynencji, który poprzedzał erekcję w czasie snu. Stan pobudzenia seksualnego dotyczy
ściśle konkretnej fazy: zaczyna się i kończy wraz z nią.

Poranna erekcja a hormony

Pojawianie się wzwodu w czasie snu zależne jest nie tylko od układu nerwowego, ale i
hormonalnego. Mózg i układ endokrynologiczny ściśle ze sobą współpracują, również w czasie
nocnego wypoczynku. U mężczyzn najważniejszą rolę pełnią androgeny, w tym testosteron.
Niektóre badania wskazują na fakt, że niedobór snu może doprowadzić do zmniejszenia się stężenia
androgenów we krwi mężczyzny[1].
Obecnie wiadomo już, że w czasie nocnego wypoczynku poziom testosteronu stopniowo rośnie, by
tuż przed obudzeniem osiągnąć najwyższy poziom. Stąd przy obudzeniu pojawia się erekcja. U
mężczyzn poniżej 32. roku życia podobny mechanizm można zaobserwować w trakcie snu w ciągu
dnia.
Okołodobowy cykl wydzielania hormonów męskich znacząco wpływa również na samą jakość snu
i jego długość. Mężczyźni, którzy przyjmują testosteron z powodów zdrowotnych, jako skutek
uboczny często wymieniają bezsenność. Układ syntezy męskich hormonów płciowych oraz układ
prokreacyjno-seksualny i wynikający z jego działania poranny wzwód są więc ze sobą ściśle
powiązane.

Czym jest seksomnia?

Niekiedy nocna aktywność seksualna organizmu przyjmuje formy bardziej nietypowe niż
standardowa poranna erekcja. Jednym z takich przypadków jest seksomnia, znana również jako
zespół Morfeusza – będąca rodzajem parasomni, zaburzenia snu przejawiającego się
niepożądanymi zjawiskami ruchowymi lub wegetatywnymi.
Seksomnia polega na podejmowaniu aktywności seksualnej w czasie snu[2]. Najczęściej dotyczy
osób w wieku między 20. a 40. rokiem życia. Epidemiologia nie jest znana. Pacjenci często
obawiają się wizyty u lekarza, a zaburzenie niejednokrotnie wychodzi na jaw dopiero podczas
próby oskarżenia o gwałt lub molestowanie.
Ofiarą jest w tym przypadku zazwyczaj partner seksonomika: osoba cierpiąca na zespół Morfeusza
rzadko wychodzi z łóżka podczas ataku parasomnii[2]. Epizod trwa zazwyczaj ponad trzydzieści
minut.
U mężczyzn towarzyszy mu podniecenie seksualne, niejednokrotnie objawiające się poranną
erekcją – ataki pojawiają się często podczas zasypiania i tuż przed obudzeniem się. Zachowania w
trakcie mogą przyjmować różną formę: zarówno obscenicznych i wulgarnych wypowiedzi, jak i
wyznań miłosnych, ruchów frykcyjnych, wokalizacji seksualnej, masturbacji, seksu oralnego i
analnego oraz pełnego stosunku seksualnego. Nierzadko osoba dotknięta seksomnią staje się
agresywna seksualnie wobec partnera.
Po przebudzeniu się nie pamięta epizodu lub przypomina sobie tylko niektóre szczegóły. Seksomnia
często jest powodem poczucia winy i złego samopoczucia, stąd niezbędna jest wizyta u neurologa i
psychiatry, którzy zaproponują formy leczenia farmako- i psychoterapeutycznego, pozwalającego
uporać się z zaburzeniami snu.

Bibliografia

Holka-Pokorska J., Jarema M., Wichniak, A. Androgeny – wspólny marker biologiczny zaburzeń snu oraz wybranych dysfunkcji seksualnych?. Psychiatr. Pol, 2014. 48(4): 701-714.
Leśnicka A. Seksomnia jako szczególna postać parasomnii. Polski Przegląd
Neurologiczny, 2010. 6(3): 157–160.