Zaburzenia erekcji – leczenie farmakologiczne i zabiegowe

Zaburzenia wzwodu członka dotykają mężczyzn w różnym wieku. Przyczyny ich występowania są różne i mogą dotyczyć zarówno sfery fizycznej, jak i psychicznej. W zależności od charakteru czynnika wywołującego zaburzenia, różne są także metody leczenia. Skupiają się one nie tylko na farmakologii, ale m.in. na leczeniu zabiegowym. Wdrożenie odpowiedniego sposobu leczenia powinno zostać poprzedzone właściwą diagnozą.

• Zaburzenia erekcji – leczenie
• Rozpoznanie zaburzeń
• Leczenie farmakologiczne
• Kontynuacja leczenia
• Jeśli farmakologia nie pomaga – zabieg

Zaburzenia erekcji – leczenie

Leczenie erekcji, a dokładniej problemów z nią związanych, to często długotrwały proces, na powodzenie którego wpływ ma przede wszystkim prawidłowe wskazanie przyczyny odpowiedzialnej za wystąpienie zaburzeń. Poza jej ustaleniem i określeniem stopnia jej odwracalności, równie ważne jest wskazanie pacjentowi konieczności wprowadzenia zmian w jego stylu życia, dzięki którym będzie miał on szansę uniknąć zaburzeń w przyszłości.

Rozpoznanie zaburzeń

Brak erekcji u mężczyzny może być wynikiem działania różnorakich czynników. Prawidłowe rozpoznanie ich rodzaju umożliwia jednoczesne określenie stopnia ich odwracalności. W praktyce oznacza to, że lekarz – po przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem i postawieniu prawidłowej diagnozy – w zależności od stopnia nasilenia zaburzeń erekcji i ich charakteru, wybiera właściwą metodę leczenia.

Najlepiej rokują zaburzenia o podłożu psychogennym, a także te, które wynikają z przebytych urazów prącia oraz chorób, na skutek których dochodzi do obniżenia poziomu testosteronu. W przypadku tego rodzaju problemów wystarczającą metodą leczenia jest psychoterapia wsparta terapią testosteronową, a także zabiegi mające na celu rekonstrukcję naczyniową.

Leczenie farmakologiczne

Zaburzenia o charakterze neurologicznym i kardiologicznym wymagają natomiast wdrożenia leczenia farmakologicznego, które powinno być stosowane pod ścisłą kontrolą lekarską. Farmakologiczne metody leczenia polegają na stosowaniu między innymi takich preparatów jak: sildenafil, tadalafil, wardenafil. Leki te wpływają przede wszystkim na poprawę ukrwienia prącia.

Pomimo swojej skuteczności w zakresie redukcji zaburzeń wzwodu, preparaty tego rodzaju mogą powodować szereg niepożądanych objawów, jak między innymi: bóle głowy, nudności, wysypka, zaburzenia rytmu pracy serca, nadmierne zmęczenie, zaburzenia widzenia. Choć powikłania te występują stosunkowo rzadko, leki powinny być zażywane wyłącznie na polecenie lekarza.

Kontynuacja leczenia

Jeżeli pomimo zastosowania wspomnianych środków problemy z erekcją nadal się utrzymują, wówczas lekarze zalecają zazwyczaj sięgnięcie po kolejną grupę leków, wśród których znajdują się alprostadil i papaweryna. Zdarza się jednak, że pomimo zastosowania wymienionych medykamentów, problemy z osiągnięciem i utrzymaniem wzwodu nadal się utrzymują.

W takiej sytuacji lekarz może zdecydować się na interwencję chirurgiczną, polegającą na wszczepieniu protezy prącia. Do tego celu wykorzystuje się protezy półsztywne lub napełniane. Jeden i drugi rodzaj chirurg umieszcza pod skórą pacjenta (1).

Jeśli farmakologia nie pomaga – zabieg

W celu poprawy ukrwienia prącia wykorzystuje się także zabiegi z urządzeniami próżniowymi oraz zabiegi naczyniowe, określane mianem naprawczych. Przeprowadza się je w obrębie naczyń, za pomocą których krew transportowana jest do członka. Czasami wykonuje się ponadto zabieg podwiązywania żył w penisie.

Prawidłowo przeprowadzona interwencja chirurgiczna w zdecydowany sposób poprawia ukrwienie członka, przywracając prawidłowy obieg krwi umożliwiający osiągnięcie wzwodu i utrzymanie go przez odpowiedni czas.

Operacja taka zalecana jest też w przypadku genetycznych zniekształceń i nieprawidłowości w budowie prącia, przebytego urazu lub choroby. Zabiegi tego typu mają charakter rekonstrukcyjny. Lekarz podejmuje próbę przywrócenia prawidłowej struktury nerwowej i naczyniowej członka.