Zaburzenia erekcji – poznaj główne przyczyny problemu

Zaburzenia wzwodu u mężczyzn, zwane zaburzeniami erekcji lub impotencją (ostatnia z nazw przestaje być powszechnie stosowana), to problem występujący częściej niż myślimy. Choć mężczyźni z reguły nie mówią o nim głośno, dotyka wielu z nich – także tych młodych i w pełni zdrowych. Dlaczego tak się dzieje? Jakie są główne powody braku wzwodu lub niemożności jego utrzymania przez czas wystarczający do odbycia zadowalającego stosunku seksualnego?

• Zaburzenia wzwodu – czym się objawiają?
• Problemy ze wzwodem – do którego lekarza udać się po pomoc?
• Zaburzenia erekcji – przyczyny

Zaburzenia wzwodu – czym się objawiają?

Jednorazowe problemy ze wzwodem nie świadczą jeszcze o tym, że sytuacja jest poważna i będzie się pogarszać. Na brak erekcji może mieć wpływ bardzo wiele czynników, w tym tych przejściowych (np. krótkotrwały, ale silny stres, spożyty alkohol, itp.). Kiedy czynnik ów zostanie wyeliminowany i objawy zaburzeń erekcji miną, nie ma powodu do obaw, jak również nie ma podstaw do konsultacji lekarskiej.

Zaniepokoić powinien natomiast często powtarzający się problem z erekcją podczas stosunku i/lub fakt, że stan taki trwa od dłuższego czasu[1]. Wówczas – choć zaburzenia wzwodu to nie choroba – warto udać się do lekarza w celu ustalenia przyczyny, ponieważ może to być objaw innych chorób i schorzeń[1].

Problemy ze wzwodem – do którego lekarza udać się po pomoc?

Dla zdecydowanej większości mężczyzn zaburzenia erekcji stanowią temat tabu, dlatego często unikają go i starają się przeciwdziałać przypadłości samodzielnie, sięgając np. po rozmaite środki na potencję, dostępne w aptece bez recepty. Jak jednak zostało już wspomniane, zaburzenia wzwodu członka stanowią niejednokrotnie objaw rozmaitych chorób, a nieroztropnie przyjmowane leki na erekcję i ciągły stres towarzyszący problemowi mogą go pogłębiać i prowadzić do komplikacji.

Z problemem zaburzeń erekcji warto zwrócić się w pierwszej kolejności do własnego lekarza ogólnego. Choć bez dokładnego wywiadu i szczegółowych badań nie będzie on w stanie postawić jednoznacznej diagnozy, być może będzie mógł zasugerować powód zaburzeń na podstawie analizy dotychczasowych kłopotów zdrowotnych i skierować do właściwego specjalisty, takiego jak np. urolog, seksuolog czy psychiatra. Niejednokrotnie konieczna jest wizyta u kilku specjalistów.

Zaburzenia erekcji – przyczyny

Przypomnijmy ponownie, że zaburzenia erekcji nie są chorobą, ale zawsze objawem. Co więcej, ich wystąpienie może sygnalizować „właściwą” chorobę, której inne symptomy jeszcze nie są widoczne[1]. Częstą przyczyną problemów ze wzwodem jest niezdrowy, siedzący styl życia, sprzyjająca mu otyłość lub nadwaga, palenie papierosów, picie nadmiernych ilości alkoholu, zażywanie narkotyków. Nawet bardzo młody mężczyzna, który prowadzi się w taki sposób, może borykać się z brakiem erekcji.

Kolejne przyczyny – wpływające bezpośrednio na sprawność seksualną – to choroby takie jak: nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, cukrzyca, choroby tarczycy, zespół metaboliczny, niewydolność nerek/wątroby, stwardnienie rozsiane[1].

Następna grupa przyczyn zaburzeń erekcji związana jest z przebytymi urazami, zabiegami i przyjmowaniem leków, zaliczają się do niej: złamanie prącia, urazy miednicy i rdzenia kręgowego, przyjmowanie leków psychotropowych, hormonalnych, przeciw nadciśnieniu i wielu innych[1].

Ponadto istnieje jeszcze jeden istotny aspekt zaburzeń erekcji, a są nim czynniki psychogenne, w których mieści się szeroki wachlarz przyczyn. Depresja, nerwica, przewlekły stres, zmęczenie psychiczne, problemy w związku (w tym brak zainteresowania partnerką ze względu na utratę jej atrakcyjności), złe doświadczenia seksualne lub brak doświadczenia, kompleks związany z małym członkiem, umniejszanie własnej roli i atrakcyjności seksualnej, rozmaite fobie seksualne[1]. To zaledwie kilka przykładów.

Ze względu na taką mnogość przyczyn zaburzeń erekcji ogromnie ważną kwestią jest precyzyjne ustalenie tej konkretnej i określenie, czy można ją wyeliminować[2]. Wiele czynników, jak wspomniane wyżej czynniki psychogenne, a także urazy i choroby, z powodzeniem można leczyć[2]. Należy tylko wybrać odpowiednią metodę terapii – farmakologiczną, zabiegową lub psychoterapię, które zresztą często są ze sobą łączone.