Suplement czy lek na erekcję? Co lepiej stosować?
Zaburzenia erekcji to powszechny problem wśród mężczyzn. Co więcej, nawet u mężczyzn, którzy nie skarżą się na regularne kłopoty ze wzwodem, także zdarzają się pojedyncze spadki potencji. Jak wspomóc się w takiej sytuacji? Lepiej skorzystać najpierw z suplementu diety czy od razu zażywać leki na receptę?
Przyczyny zaburzeń erekcji
Problemy z potencją dotykają mężczyzn w różnym wieku. Mogą być one zarówno natury organicznej, jak i psychogennej[1]. W przypadku młodych mężczyzn, dopiero rozpoczynających życie seksualne, winowajcą najczęściej jest stres i obawa przed kompromitacją w oczach partnerki. Paradoksalnie, często doprowadza to do problemów z erekcją.
Z kolei panowie w okolicach trzydziestki i nieco starsi mają zazwyczaj problemy psychogenne innego typu: przemęczenie, siedzący tryb pracy oraz frustracja spowodowana kłopotami zawodowymi i osobistymi nierzadko doprowadzają do tego, że organizm odmawia posłuszeństwa w sypialni, dając sygnał, że dodatkowy wysiłek jest ponad jego siły. Kolejnymi winowajcami są alkohol, papierosy i otyłość.
Natomiast mężczyźni sporo po czterdziestce częściej mają kłopoty z potencją na tle organicznym – wynikające z chorób towarzyszących, takich jak nadciśnienie tętnicze i cukrzyca oraz schorzenia neurologiczne.
W każdym przypadku niezbędna jest konsultacja z lekarzem rodzinnym, który doradzi dalsze postępowanie i terapię zaburzeń wzwodu.
Jak leczyć zaburzenia erekcji?
Różny rodzaj zaburzeń potencji wymaga innych metod leczenia. W przypadku młodych mężczyzn, których głównym problemem są kłopoty natury psychicznej, często nie ma konieczności stosowania farmakoterapii.
Podstawą leczenia jest wówczas odpowiednio dobrana psychoterapia: najczęściej poznawczo-behawioralna lecz zdarzają się również skierowania na pracę terapeutyczną w innym nurcie, jeżeli seksuolog oceni, że może ona przynieść większe korzyści.
Jednak często nawet osoby bez stwierdzonych zaburzeń fizjologicznych dostają dodatkowo zalecenie, aby stosować suplementy diety wzmagające potencję. Jest to bowiem rodzaj leczenia wspomagającego: działa jako efekt placebo, ale i wzmacnia organizm, umożliwiając mu podejmowanie większego wysiłku fizycznego. Najczęściej preparaty te są oparte na roślinnych składnikach – szczególnie żeń-szeniu i minerałach.
Suplement diety czy lek?
Nie zawsze jednak w pełni roślinne suplementy diety są wystarczające do usunięcia przyczyny zaburzeń wzwodu. Tyczy się to przede wszystkim osób, u których problem z potencją bierze się z przyczyny organicznej, osób w podeszłym wieku lub chorujących na schorzenia przewlekłe. Wówczas sposób leczenia farmakologicznego zależny jest od rodzaju choroby.
W przypadku cukrzycy, będącej częstą przyczyną zaburzeń erekcji, najbardziej korzystne jest ustabilizowanie samego schorzenia: wtedy problemy przeważnie zanikają samoistnie[2]. Przy wielu przewlekłych dolegliwościach bardzo dobrze sprawdzają się popularne leki na erekcję pochodzące z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5. Najbardziej znanym jest wprowadzony do użytku w 1998 roku sildenafil.
Sildenafil i pokrewne mu substancje z dużym powodzeniem hamują rozkład tlenku azotu, dzięki czemu może dojść do relaksacji mięśniówki naczyń krwionośnych, a w efekcie – do wzwodu[3]. Sildenafil i pozostałe inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (wardenafil i tadalafil) są lekami potencjalnie bezpiecznymi, jednak nie powinny być stosowane bez konsultacji z lekarzem, zwłaszcza w przypadku, gdy pacjent cierpi na choroby układu krążenia.
Inhibitorów fosfodiesterazy typu 5 nie wolno łączyć z nitratami, zażywanymi często z powodu dolegliwości serca – może to doprowadzić do drastycznego spadku ciśnienia tętniczego. Stąd niezbędna jest pomoc specjalisty i konieczność ułożenia planu terapii najbardziej optymalnej dla danego pacjenta.
- Lew-Starowicz Z. et al. Zdrowie seksualne – trudny problem dla lekarzy. Seksuologia Polska, 2004. 2, (2): 33-38.
- Bryniarski L., Rzepecki M., Klocek M., Wyczółkowski M. Bezpieczeństwo stosowania inhibitorów 5-fosfodiesterazy w leczeniu zaburzeń erekcji u pacjentów z chorobami układu krążenia. Przegląd Lekarski, 2009 . 66 (4): 192-197.
- Sieradzki J., Zaburzenia erekcji w cukrzycy. Clinical Diabetology, 2001. 2.2: 93-98.