Rodzaje zaburzeń erekcji

Z zaburzeniami erekcji zmaga się kilkadziesiąt milionów mężczyzn na świecie. Jednak nie zawsze wyglądają one idealnie tak samo. Jakie są rodzaje zaburzeń wzwodu i czym się charakteryzują?

• Brak erekcji – dlaczego? Diagnostyka i rozpoznanie problemów z potencją
• Psychogenne podłoże braku wzwodu
• Metody leczenia różnych rodzajów zaburzeń erekcji

Brak erekcji – dlaczego? Diagnostyka i rozpoznanie problemów z potencją

Istnieją trzy podstawowe fizjologiczne rodzaje zaburzeń erekcji[1]. Są to całkowity brak wzwodu, uszkodzenie ciał jamistych podczas występowania erekcji (a w konsekwencji, brak dostatecznego usztywnienia penisa) oraz niemożność utrzymania występującego wzwodu.

Przyczyny mogą być bardzo różne. Zazwyczaj najpierw szuka się dowodów na fizyczny charakter dysfunkcji erekcji. Wstępnym etapem jest więc wywiad lekarski, który pomaga wyeliminować powody związane z dysfunkcją psychiki.

Kolejna część diagnostyki braku erekcji to sprawdzenie poziomu męskich hormonów płciowych – androgenów[2]. Często to ich brak odpowiada za problemy z potencją; czasami problemem jest także wysoki poziom hormonów żeńskich, na przykład prolaktyny.

Innym sposobem jest monitorowanie wzwodów nocnych – w laboratorium, gdzie pacjent zostaje na noc lub w domu, przy użyciu specjalnej aparatury.

Najpopularniejszą metoda jest zaś wstrzyknięcie leków do ciał jamistych prącia i obserwacja wzwodu. Jeżeli pojawi się pełna erekcja, przyczyna zaburzeń potencji jest najprawdopodobniej psychogenna. Jeśli wzwód nie pojawi się lub jest niewielki, istnieje dysfunkcja fizjologiczna. Wówczas lekarz zleca diagnostykę tętnic penisa w celu ustalenia gdzie dokładnie leży problem.

Psychogenne podłoże braku wzwodu

Nie zawsze jednak przyczyna braku erekcji jest fizyczna. W wielu przypadkach to stres odpowiada za brak pojawienia się wzwodu lub za słabą erekcję. Szczególnie dotyczy to młodych mężczyzn, rozpoczynających dopiero aktywność seksualną. Problemem jest niska samoocena i strach przed ośmieszeniem w oczach partnerki. Paradoksalnie, może to doprowadzić do kłopotów z potencją.

U starszych, ale wciąż młodych mężczyzn, powód zazwyczaj jest nieco inny. Za ich całkowity brak erekcji lub zaburzenia potencji odpowiada zazwyczaj przemęczenie i szybki tryb życia. Myśląc o pracy, obowiązkach i codziennych problemach, mężczyzna nie jest w stanie skupić się na relaksie w łóżku. Stąd protest wyczerpanego organizmu, objawiający się w zaburzeniach erekcji.

Natomiast panowie po czterdziestce często mają problemy ze wzwodem. Dzieje się tak ze względu na choroby przewlekłe, które w tym wieku występują już powszechnie, a które wpływają na trudności z utrzymaniem erekcji czy brak wzwodu.

Należą do nich między innymi: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroby serca, choroby układu naczyniowego, spadek poziomu męskich hormonów[1], a także palenie papierosów czy nadużywanie alkoholu. Wiele z tych czynników da się jednak wyeliminować.

Metody leczenia różnych rodzajów zaburzeń erekcji

W zależności od rodzaju zaburzeń wzwodu wdraża się różnorakie leczenie. W przypadku dysfunkcji fizycznej, na przykład związanej z brakiem możliwości przepływu krwi do zatok ciał jamistych prącia, używa się często tak zwanej protezy hydraulicznej.

Jeżeli za brak erekcji odpowiadają choroby układu naczyniowego lub serca, wdraża się odpowiednie leczenie kardiologiczne, na przykład obniżające ciśnienie tętnicze. Jeżeli poziom androgenów w organizmie mężczyzny jest zbyt niski, podaje się leki hormonalne.

Z kolei  psychogenne przyczyny słabej potencji kwalifikują się do odbycia psychoterapii. Najczęściej jest to terapia psychodynamiczna  lub poznawczo-behawioralna, w zależności od aktualnych potrzeb pacjenta.

Lekarze i psychologowie polecają zwłaszcza łączenie obydwu rodzajów leczenia – farmakologicznego i psychoterapii. To według nich najprostsza droga do osiągnięcia sukcesu w walce z problemami związanymi z zaburzeniami erekcji.